به گزارش پایگاه خبری مهر برتر؛ حمید خوش سیرت کارشناس حوزه صنعت در گفتگو با پایگاه خبری مهر برتر گفت: در سال‌های اخیر، سیاست‌های اصلاح ساختار در وزارت جهاد کشاورزی با هدف چابک‌سازی و کاهش تصدی‌گری دولت، وارد مرحله‌ای تازه شده‌اند. اما این اصلاحات، به‌ویژه در حوزه‌هایی چون چای، شیلات و تعاون روستایی، با نگرانی‌های جدی از سوی کارشناسان، فعالان و تولیدکنندگان همراه بوده است.

وی گفت: تجربه تلخ انحلال سازمان چای در دهه ۸۰ هنوز در حافظه تاریخی چایکاران شمال کشور زنده است؛ تجربه‌ای که به نابودی بخشی از باغات، کاهش کیفیت محصول و بی‌انگیزگی نیروی انسانی منجر شد.

👥 ناظران سازمان چای؛ ستون‌های فراموش‌شده

حمید خوش سیرت نسبت به وضعیت و نحوه اشتغال نیرو در سازمان چای گفت: ناظران سازمان چای، که بیش از ۴۰۰ نفر از آنان با قراردادهای موقت و حقوق‌های ناپایدار فعالیت می‌کنند، از جمله مظلوم‌ترین نیروهای انسانی در ساختار کشاورزی کشور هستند. برخی از این ناظران بیش از ۲۰ سال سابقه دارند، اما هنوز جذب رسمی نشده‌اند و هیچ طرح مشخصی برای تثبیت وضعیت شغلی آنان تدوین نشده است. این در حالی‌ست که نقش آنان در نظارت بر کیفیت، خرید تضمینی و حمایت از چایکاران، حیاتی و غیرقابل جایگزین است.

🌱 چایکاران؛ قربانیان بی‌برنامگی

وی گفت؛ چایکاران شمال کشور، با وجود تولید محصولی با کیفیت و تلاش شبانه‌روزی، برای دریافت مطالبات خود از دولت باید منت بکشند. در برخی موارد، مجبور به دریافت پول از بازار با روش‌های غیررسمی می‌شوند و هنگام پرداخت، با تأخیر و بی‌احترامی مواجه‌اند. این وضعیت، نه‌تنها انگیزه تولید را کاهش می‌دهد، بلکه امنیت اقتصادی خانواده‌های چایکار را نیز تهدید می‌کند.

کارخانه‌داران و مصرف‌کنندگان؛ حلقه‌های سردرگم زنجیره

کارخانه‌داران چای با انبارهای پر و بازار راکد مواجه‌اند. در نبود سیاست‌های حمایتی و تبلیغاتی، چای ایرانی در رقابت با چای خارجی که با تبلیغات گسترده وارد بازار می‌شود، جایگاه خود را از دست داده است. مصرف‌کننده نیز، در غیاب آگاهی‌رسانی و برندینگ مناسب، به سمت محصولات وارداتی سوق پیدا می‌کند.

چای ایرانی؛ میراثی در خطر

چای ایرانی، بخشی از هویت کشاورزی شمال کشور است. حذف ساختارهای پشتیبان، بدون جایگزین‌سازی مناسب، به معنای تضعیف این میراث ملی است. اگر اصلاح ساختار به معنای حذف نهادهای تخصصی و واگذاری بی‌برنامه وظایف به بخش خصوصی باشد، نه‌تنها بهره‌وری افزایش نمی‌یابد، بلکه امنیت غذایی و تولید داخلی نیز آسیب خواهد دید.

—

راهکارها و پیشنهادات

برای عبور از این بحران، باید نگاه سیاست‌گذاران از حذف به بازسازی تغییر کند. پیشنهادهای کلیدی عبارت‌اند از:

• تدوین طرح جذب رسمی ناظران سازمان چای با توجه به سابقه و تخصص آنان
• ایجاد زنجیره یکپارچه چای از باغ تا مصرف‌کننده با رویکرد حمایتی و شفاف
• راه‌اندازی کمپین‌های تبلیغاتی برای ارتقای جایگاه چای ایرانی در بازار داخلی و خارجی
• تضمین پرداخت به‌موقع مطالبات چایکاران و حمایت از کارخانه‌داران در فروش محصول
• نظارت دقیق بر واگذاری شرکت‌های دولتی و جلوگیری از نفوذ رانت و انحصار
• ⁠پیگیری و جلسات مستمر وزیر جهاد کشاورزی که خود سابقه نمایندگی مجلس،ریاست کمیسیون تخصصی کشاورزی مجلس با برنامه هایی در راستای حمایت از چای ایرانی داشته می تواند رییس جمهور را که خود سال ها در دولت و مجلس بوده و صدای فریاد و نگرانی چایکاران را شنیده و قطعا دیده است،و با کمک استاندار گیلان که قطعا باید از محصول اصلی استان خود حمایت ویژه کند چرا که خود بر اساس تخصص اصلی خود که اقتصاد است می تواند برنامه های عملیاتی تری را ارائه کند.
• ⁠پیگیری و عدم انفعال سازمان چای به عنوان نهاد اصلی می تواند بسیار مهم باشد چرا که پیگیری های مدیریت و مدیران وقت اداره کل چای به همراه نمایندگان وقت ،استاندار و نماینده ولی فقیه استان ،در دولت نهم باعث شد که در سال ۱۳۸۸ سازمان چای توسط دولت وقت احیاء شود.
و اکنون مدیریت سازمان چای در مقابل آزمون بزرگی قرار دارد.حفظ تاریخ سازمان چای یا سکوت .
پیگیری و مطالبه گری فراوان از طریق نمایندگان مجلس،استاندار،دولت و ائمه جمعه و رسانه ها توسط نهاد متولی این صنعت می تواند نگذارد چای به بوته فراموشی سپرده شود.
—

در پایان، باید گفت که چابک‌سازی واقعی، به معنای حذف نیست؛ بلکه به معنای توانمندسازی، بازآفرینی و احترام به نیروی انسانی و میراث تولیدی کشور است. چای ایرانی، اگر دیده شود، اگر حمایت شود، می‌تواند دوباره بدرخشد—نه فقط در فنجان‌ها، بلکه در اقتصاد، فرهنگ و هویت ملی

حمید خوش سیرت
کارشناس حوزه صنعت